انتقال ویروس بیماری کوید19 از مادر به چنین را نمی توان رد کرد.

در مقاله ای که در مجله ی JAMA Pediatrics منتشر شده است، 33 نوزاد بررسی شده اند. 3 نوزاد که همگی مذکر بوده اند، مبتلا به کوید19 علامت دار بوده اند. یک نوازد 37 هفته متولد شده و نیاز به احیا داشته است. در روز هفتم ، هر سه نوازد از نظر ویروس کرونا منفی بوده اند. 

در مقاله ای دیگر که درJAMA  منتشر شده است ، آنتی بادی اختصاصی کرونا ( IgM antibodies to SARS-CoV-2) در خون نوزاد تازه متولد شده مشاهده شده است. در مطالعه ای دیگر نیز در جاما که 6 نوزاد بررسی شده، آنتی بادی کورنا در هر 6 نوزاد یافت شده است. 

قبلا یک مورد زایمان از مادر مبتلا گزارش شده بود که نمونه ی بدو تولد از اوروفارنکس نوزاد و هفت نمونه ی تکراری از اوروفارنکس، خون، مدفوع و ادرار نوزاد منفی بوده است

از دست دادن حس بویایی و اختلال چشایی در کوید19

آکادمی متخصصین گوش و حلق و بینی آمریکا، از دست دادن حس بویایی و اختلال چشایی را ( anosmia and dysgeusia) به عنوان مواردی که باید در معاینه ی افراد مشکوک به کوید19 در نظر گرفت، مطرح کرده است.
این علائم در برخی بیماران که برای کوید19 مثبت بوده اند، دیده شده است. حتی در برخی، از دست دادن حس بویایی تنها علامت بوده است. این دو مورد همچنین به عنوان علائم اولیه بیماری نیز گزارش شده اند.

استفاده از پلاسمای بیماران بهبود یافته از کوید19 برای درمان کوید19

سازمان غذا و داوری آمریکا این اجازه را داده است تا  در مواقع ضروری از پلاسمای بهبود یافتگان از کوید19 (پلاسمای حاوی آنتی بادی علیه کوید19) به عنوان آنتی دوت این بیماری یا passive antibody therapy در بیماران مبتلا به نوع خیلی شدید بیماری استفاده شود. واژه غیر فعال به این معناست که بیمار به جای این که خود آنتی بادی را بسازد، آن را از دیگری دریافت می کند. برخلاف دارو و واکسن که زمان زیادی برای تولید آنها لازم است، پلاسمای افراد بهبود یافته به شکلی ارزان در همه کشورها در دسترس می باشد. محققین امیدوارند تا بعدا بتوانند از این روش در افراد با ریسک بالای ابتلا، مثل پرستاران و پزشکان نیز استفاده کنند. 

عومل موثر بر بروز بیشتر گیرنده ی ACE2 می توانند باعث تاخیر در حذف ویروس از بدن شوند.

یک مطالعه ی کوچک با حجم نمونه ی 106 بیمار کوید19، مشخص کرده است که حنسیت مرد، سن بالاتر و فاکتورهای موثر بر بروز گیرنده ی ACE2 مثل وجود دیابت، فشار خون و بیماری های قلبی وعروقی، حذف ویروس از بدن را به تاخیر می اندازند. 

این مطالعه هنوز روی سرور پری پرینت medRxiv قرار دارد و داوری علمی نشده است. 
 

استفاده از مهار کننده ی پروتئاز danoprevir در درمان کوید19

در یک مطالعه کارآزمایی بالینی کوچک که فعلا روی سرور پری پرینت medRxiv قرار دارد، 11 بیمار کوید19 با و بدون سایقه ی درمان با استفاده از داروی danoprevir  برای 4 تا 12 روز درمان شده اند. danoprevir یک مهار کننده پروتئاز می باشد که در چین برای درمان هپاتیت سی مورد تایید قرار گرفته است. برای افزایش سطح پلاسمایی دارو ی danoprevir  نیز از ritonavir که یک مهار کننده ی CYP3A4 است استفاده شده است. بعد از درمان هر 11 بیمار با موفقیت (نداشتن تب برای 3 روز، بهبود یا برطرف شدن ضایعات ریوی، بهبود قابل توجه علائم تنفسی، دو تست RT-PCR منفی با فاصله ی حد اقل یک روز) مرخص شده اند. 

بر خلاف پزرگسالان، کودکان متبلا به کوید 19 سیر بالینی خفیفتری دارند

 مطالعه مهم منتشر شده در مجله ی NEJM

از 1391 کودک مورد بررسی، 171 نفر مبتلا به کوید19 شناخته شدند که میانه سنی آنها 6/7 سال بوده است. 
تب در 41/5 درصد از کودکان مبتلا وجود داشته است. علائم شایع دیگر، سرفه و قرمزی ته حلق بوده است.
6 بیمار لنفوپنی داشته اند.
27 کودک (15/8 %) هیچ علامت بالینی یا رادیولوژیک نداشته اند. 
12 کودک هم علائم رادیولوژیک نومونی را داشته ولی علائم بالینی نداشته اند. 
شایعترین یافته رادیولوژیک نمای ground-glass دوطرفه بوده است. 
3 کودک نیاز به به ICU و تهویه ی مکانیکی پیدا کرده اند که هر سه مورد بیماری زمینه ای داشته اند. تا تاریخ 8 مارس، یک کودک با intussusception فوت شده است. 21 کودک نیز با وضعیت پایدار در بخش و 149 مورد نیز مرخص شده اند.

 

اثر ترکیب دارویی lopinavir–ritonavir در بیماری کوید19

در مقایسه با درمان استاندارد، ترکیب دارویی lopinavir–ritonavir در بیماران مبتلا به نوع شدید کوید19 و بستری در بیمارستان، تاثیر مثبتی ندارد. 

این نتیجه یک مطالعه کارآزمایی بالینی روی 199 بیمار کوید19 شدید است که در مجله ی NEJM منتشر شده است. 99 نفر در گروه دریافت دارو و درمان استاندارد و 100 نفر در گروه درمان استاندارد بررسی شده اند. 
 بین دو گروه از نظر مدت زمان رسیدن به بهبودی تفاوتی دیده نشده است. مرگ و میر تا 28 روز، اگر چه در گروه دریافت دارو کمتر بوده اما بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای از نظر آماری نبوده است. 
عوارض گوارش در گروه دریافت دارو بیشتر بوده است. در مقابل عوارض مهم وجدی در گروه درمان استاندارد بیشتر بوده است. 

باید دفت داشت که هنوز نمی توان در مورد این ترکیب دارویی به راحتی قضاوت کرد. مواردی همچون انتخاب بیماران بدحال و یا میزان دوز دارو هم می تواند تاثیرگذار باشد که باید بعدا مورد بررسی قرار بگیرد.

یک مستند مهم برای رد فرضیه ایجاد ویروس بیماری کوید۱۹ و دستکاری هدفمند آن

محققین در مقاله ای که در مجله Nature Medicine منتشر شده با بررسی نحوه ی اتصال ویروس به گیرنده اش در سلول انسانی دریافته اند که تمایل بالای پروتئین اسپایک ویروس به گیرنده ACE2 احتمالا به خاطر انتخاب طبیعی است و نه دستکاری هدفمند آن.

به عقیده این محققین غیر ممکن است که ویروس بیماری کوید۱۹ از طریق دستکاری آزمایشگاهی کوروناویروسهای مشابه قبلی ایجاد شده باشد. SARS-CoV-2 از هیچ اسکلت ویروسی قبلی مشتق نشده است. در این مورد فرضیه ی انتخاب طبیعی مطرح می باشد که قبل از انتقال به انسان، حین آن و یا بعد از آن رخ داده است.

ارزش procalcitonin در تعیین شدت بیماری کوید19

یک مطالعه متاآنالیز نشان می دهد مقدار procalcitonin  بالا با تقریبا 5 برابر شدن شدت بیماری کوید19 همراه می باشد  و در نتیجه توصیه کرده است که اندازه گیری سریال آن می تواند در تعیین شدت بیماری کوید19 نقش مهمی داشته باشد. 

 

حتی در افراد بدون علامت مبتلا به کوید19، سی تی اسکن ریه می تواند نشان دهنده نومونی باشد.

یک مطالعه به بررسی ویژگی های 55 بیمار مبتلا به کوید19 اما فاقد علامت پرداخته است.  22 نفر از آنها مرد و میانه سنی آنها 49 سال بوده است. اکثرا میان سال بوده اند و با اعضای خانواده ی خود که مبتلا بوده اند، تماس داشته اند. در نهایت در این 55 مورد، فقط هفت مورد سرفه خفیف و هفت مورد تب خفیف نشان داده اند. سی تی اسکن 37 مورد از این بیماران، نشان دهنده ی نومونی بوده است.